8.2.02023

Φωτογραφία ανάρτησης: Μαθητές | © Shutterstock

νάνοι

Ως παιδί είχα κάποτε μια μικρή συλλογή από καλικάντζαρους που έκθεσα στον κήπο του σπιτιού των γονιών μου για το Σαββατοκύριακο. Αυτοί οι νάνοι φαίνεται ότι βρήκαν έναν εραστή εκτός από μένα, γιατί μια μέρα εξαφανίστηκαν όλοι.

Και οι νάνοι εξακολουθούν να εμπνέουν έναν ή δύο ανθρώπους σήμερα, είτε παίζουν εξέχοντα ρόλο στο ζαμπόν του Χόλιγουντ είτε απλώς εμφανίζονται στο καρναβάλι. Και επίσης στην επαγγελματική μου ζωή υπήρχαν αρκετοί μάχιμοι νάνοι, οι περισσότεροι από τους οποίους αντιμετωπίστηκαν με τον άξιο σεβασμό. Στο τέλος, ωστόσο, ο νανισμός έγινε το πολιτικά επιθυμητό πρότυπο και οι νάνοι διακρίθηκαν μόνο λόγω του μεγέθους τους. ως επί το πλείστον δεν ήταν καν ωραίο να τους κοιτάς πια.

Και έτσι υπάρχει κάτι σε αυτό που μιλάμε όλο και περισσότερο για νάνους δημόσια, πιο πρόσφατα για έναν ιπτάμενο νάνο. Εν τω μεταξύ, είναι κυρίως μόνο πολιτικοί ή και κομματικοί μικροί που κάνουν τον αγώνα μαζί μας.

Ίσως ήρθε η ώρα να ψάξουμε για γίγαντες. Το Rübezahl θα πρέπει να είναι ακόμα διαθέσιμο. Και δεδομένου ότι τα Giant Mountains βρίσκονται στην ΕΕ, η είσοδος στη χώρα δεν θα πρέπει να είναι πρόβλημα.

Μελέτη

Έγινε, χθες τελείωσα τη διόρθωση των εξετάσεων. Οι βαθμοί θα κοινοποιηθούν αργότερα από το γραφείο εξετάσεων του πανεπιστημίου. Και έμαθα πολλά και πάλι αυτή τη φορά - Ντέτλεφ Στερν δεν μου υποσχέθηκε πολλά.

Τώρα σχεδιάζω ήδη το επόμενο εξάμηνο και μάλλον θα κάνω κάποιες προσαρμογές τελικά γιατί μου κίνησε το ενδιαφέρον. Έχω κλείσει 15 γύρους διαλέξεων συνολικά, με έναν από αυτούς τους γύρους Θωμάς Μιχλ έχει δεσμευτεί για την υποστήριξή του. Με αυτόν τον τρόπο, αυξάνω λίγο τη δική μου γκάμα και μάλιστα κοιτάζω λίγο πιο πέρα ​​από το τέλος του αρχικού μου τομέα εξειδίκευσης. Και αυτό στο πνεύμα του πανεπιστημίου, που αυτοδιαφημίζεται ως «διεπιστημονικό», «διατομεακό» και «ειδική γνώση».

Μετά από αυτό θα έπρεπε Ντέτλεφ Στερν πολύ δύσκολο να με κερδίσεις για έναν ακόμη γύρο. Αλλά μου αρέσει επίσης να με εκπλήσσει αυτό.

Stammtische

Όπως χθες, έτσι και σήμερα συναντώ ομοϊδεάτες μου για μηνιαίες συναντήσεις, τις οποίες παρακολουθώ τακτικά. Ένα άλλο τραπέζι κανονικών επί του παρόντος αδυνατίζει λίγο και τώρα έχω αποστασιοποιηθεί από το τραπέζι των παλαιότερων τακτικών μου, στο οποίο παρευρέθηκα όταν ήμουν έφηβος - είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι με ενημερώνουν ακόμη οι συμμετέχοντες.

Τα τραπέζια των κανονικών είναι πιθανώς μια αρχετυπική "γερμανική" ιδιοσυγκρασία και αναρωτιέμαι αν είναι πραγματικά εύκολο να ξεφύγεις από τα τραπέζια των τακτικών που πήγαινες τακτικά. Πιθανώς μόνο αν αργότερα πετάξετε εντελώς στη θάλασσα τα ενδιαφέροντα που οδήγησαν αρχικά στην επίσκεψη στο τραπέζι των τακτικών. Με τις γνωριμίες ή και τις φιλίες που έχουν αναπτυχθεί μάλλον θα είναι λίγο πιο δύσκολο.

Σε κάθε περίπτωση, οι τακτικές συναντήσεις θα ήταν ένας πολύ καλός χώρος για παρατήρηση και έρευνα. Το πρώτο ερώτημα που έρχεται στο μυαλό είναι αν τα τραπέζια των τακτικών είναι όντως τόσο «κακά» όσο κάποιοι συμπολίτες θέλουν να τα βγάλουν; Υποψιάζομαι ότι αυτή την εκτίμηση συμμερίζονται όσοι συμπολίτες δεν ανήκουν σε ούτε ένα τραπέζι τακτικών.

Ποιος ξέρει, ίσως αυτό θα ήταν ένα πολύ καλό θέμα για μελέτη σε περίπτωση που δεν υπάρχουν ήδη;