Φωτογραφία ανάρτησης: Affenmusik | © Pixabay
Περιεχόμενα
υιοθεσία
Θα μπορούσαμε Κλάους Μέντε αλλά δεν είναι τόσο εύκολο να το αφήσω, έτσι σήμερα έγινε ένας αποχαιρετισμός, αν και σε μικρό κύκλο, αλλά με όλη μου την καρδιά. Κάνοντάς το, αρχίσαμε να γλεντάμε και δεν μιλήσαμε μόνο για αυτά φορές της ΕΥΡΩΠΗΣ ΕΝΩΣΗΣ, αλλά και για τον στρατό και τις εμπειρίες μας ως Σάξονας — στην περίπτωσή μου ως Σάξονας βραχείας διάρκειας από επιλογή από την εποχή μου στο Κέμνιτς. Ακόμη και εκείνοι από το Χάιλμπρον, που δεν μπορούσαν να είναι εκεί σήμερα, θα λείψουν πραγματικά από τον Κλάους και θα το κρατήσουν σε καλή μνήμη. Εξάλλου, το Ruhrpott δεν είναι εντελώς έξω από τον κόσμο - ακόμα κι αν κάποιοι πιστεύουν ότι είναι στο τέλος του.
Bund
Έχει περάσει καιρός από τον καιρό μου με την ομοσπονδιακή κυβέρνηση και αποφάσισα να αντιμετωπίσω τον ερασιτεχνισμό της ασφάλειας, της άμυνας και της ασφάλειας που προκαλούν οι πολιτικές μας εξοπλιστική πολιτική δεν είναι πλέον αναστατωμένος και σίγουρα δεν εκπλήσσεται πλέον. Στο μεταξύ έχω συνηθίσει και το γεγονός ότι ο μεγαλύτερος μου έχει ακολουθήσει τα βήματά μου και κάνει τα πρώτα του βήματα ως πεζός.
Είναι ακόμα πολύ περίεργο όταν πρέπει να παρακολουθώ πόσα χρήματα ξοδεύει σε ρούχα και εξοπλισμό κατά τη διάρκεια της προπόνησής του, μόνο και μόνο για να είναι αρκετά καλά εξοπλισμένος. Αυτό το πρόβλημα δεν έχει βελτιωθεί πραγματικά τα τελευταία 40 χρόνια - το αντίθετο!
Ρόλερν
Ποτέ δεν πίστευα ότι τα σκούτερ στο Heilbronn θα ήταν ποτέ ξανά τόσο δημοφιλή. Πρόσφατα πήρα ένα για αυτό ανάρτηση γραπτός. Πρόσφατα, ο πρώτος οδηγός ηλεκτρονικών σκούτερ, όπως ονομάζονται πλέον τα σκούτερ, πέθανε με δική του υπαιτιότητα και προκάλεσε εφιάλτες ζωής σε άλλον χρήστη του δρόμου.
Χαίρομαι λίγο που πολλοί νέοι άνθρωποι ή απλώς νέοι στην καρδιά εκτιμούν αυτόν τον τρόπο μετακίνησης, γιατί στην πραγματικότητα φέρνει νέα ώθηση στην πόλη για τον θεατή. Δυστυχώς, ίσως είμαι ο μόνος που δεν μου αρέσει όταν δεν υπάρχει σχεδόν κανένας 16χρονος που αγωνίζεται μαζί του στον πεζόδρομο. Το βρίσκω εντελώς ακατανόητο όταν οι πατέρες περπατούν δίπλα στο παιδί τους οδηγώντας το ηλεκτρονικό σκούτερ και το παιδί μόλις και μετά βίας μπορεί να φτάσει στο τιμόνι με τα χέρια του ή ακόμα και να βιάζεται πίσω από το παιδί του οδηγώντας το σκούτερ με το ποδήλατό του.
