Φωτογραφία ανάρτησης: Zettelkasten | © Άννα στο Pixabay
Περιεχόμενα
συμπτώσεις
Ο μπλόγκερ Κρις Όλντριχ αυτή τη στιγμή διαβάζει ή τουλάχιστον ψαχουλεύει το ίδιο βιβλίο που διαβάζω αυτή τη στιγμή. Έχει μια έκδοση από το 1854, εν τω μεταξύ περιέθαλψα τον εαυτό μου με μια νέα έκδοση από το 2020.
Και όταν το έκανε αυτό σε ένα ανάρτηση που αναφέρθηκε, θα μπορούσα να πω ότι και οι δύο σημειώνουμε μερικά σημεία στο βιβλίο. Φαίνεται να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για το πώς τα τεχνητά εργαλεία αναδημιουργούν τους ανθρώπους όταν χρησιμοποιούνται. Είναι εκπληκτικό αυτό Κρις Όλντριχ Ασχολείται επίσης με κουτιά σημειώσεων εδώ και πολύ καιρό και, σε αντίθεση με εμένα, δεν έχει χάσει τις προτιμήσεις του για τα αναλογικά κουτιά σημειώσεων — μπορεί ακόμη και να έχει αναπτύξει κάτι σαν ένα πάθος για τη συλλογή μέσων αποθήκευσης σημειώσεων.
Και έτσι θα μπορούσε κανείς να ρωτήσει αν το Zettelkasten δεν μπορεί να θεωρηθεί καν ως οι βιβλιοθήκες του «μικρού ανθρώπου». Και έτσι θα άξιζε να σκεφτεί κανείς αν αυτά τα δύο δεν θα μπορούσαν να συνδυαστούν υπέροχα σε έναν ψηφιακό κόσμο. Τώρα βολεύομαι με τέτοιες σκέψεις Ντέτλεφ Στερν στα πόδια του που δεν θέλει να μάθει τίποτα για τέτοιες συνδέσεις στο δικό του Zettelstore.
Εν πάση περιπτώσει, παραμένει συναρπαστικό το πώς εμείς οι άνθρωποι ταξινομούμε τις σκέψεις μας και ίσως είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε μια εντελώς νέα επανάσταση με τα επερχόμενα «έξυπνα» chat bots. Η τεχνητή νοημοσύνη θα καταστήσει περιττά όλα τα ανθρωπογενή συστήματα αρχειοθέτησης και θα μας προσφέρει το δικό μας «bot» που θα μας συνοδεύει στη διαχειρίσιμη ζωή μας;
Αφήνω έξω το ερώτημα εάν αυτό το ρομπότ, το οποίο είναι πολύ ατομικό για εμάς, δεν είναι παρά ένα και το αυτό πρόγραμμα υπολογιστή από μόνο του. Αυτό με φέρνει πίσω στις δύο τριλογίες, αφενός το "The Matrix", το οποίο ζωντάνεψαν οι δύο Wachowski, και αφετέρου το "His Dark Materials" από τους Φίλιπ Πούλμαν σκεφτείτε, καθένα από τα οποία έχει τη δική του μορφή αποθήκευσης σκέψης.
Ηλεκτρονικό χαρτί
Η ψηφιακή εκδοχή της φωνής του Heilbronn είναι φρίκη. Οι χρόνοι φόρτωσης δεν είναι πλέον αποδεκτοί αυτές τις μέρες, εάν οι μεμονωμένες σελίδες εξακολουθούν να δημιουργούνται στο σύνολό τους. Και έτσι με ενδιαφέρει περισσότερο να δω πώς μπορώ να διαβάσω τη φωνή μου παρά να ασχοληθώ με τις μεμονωμένες συνεισφορές.
Τώρα ελπίζω ότι αυτό δεν συμβαίνει μόνο με εμένα και ότι ήδη εργάζονται για μια βελτίωση. Ειδικά όταν η εφημερίδα θα είναι λίγο πιο χοντρή, όπως σήμερα.
Προσθήκη 16.2.2024
Τα πράγματα έχουν βελτιωθεί και μπορείτε πλέον να διαβάζετε την εφημερίδα online αρκετά καλά. Ωστόσο, μια καλύτερη λειτουργία αναζήτησης και εξαγωγής θα ήταν επιθυμητή.
Laufen
Όταν συνειδητοποίησα ότι το τρέξιμο ήταν αναπόσπαστο μέρος της καριέρας μου που επέλεξα, ήρθα αντιμέτωπος με την επιλογή να βρω μια νέα δουλειά ή να μάθω να τρέχω. Και μόλις μερικές δεκαετίες αργότερα, ήταν απλώς ένα μέρος της ζωής μου.
Στην αρχή έτρεχα με τα παπούτσια τρεξίματος Adidas που επέλεξα όταν ήμουν στο σχολείο, αν και έχω ακόμα όμορφες αναμνήσεις από τον πρώτο μου Marathon Tr. Και κράτησα τις αιχμές μου, αν και δεν έτρεξα σχεδόν ποτέ μικρές αποστάσεις και δεν βελτίωσα τα 5 μου με αυτό.
Όταν άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα συμπτώματα στο τρέξιμο, ένας ορθοπαιδικός, που ο ίδιος του άρεσε πολύ το τρέξιμο, μου συνέστησε να αλλάξω παπούτσια και έτσι συνάντησα την Asics.
Το 2013 τελείωσε επιτέλους με το τρέξιμο, αν και έμεινα πιστός στον Ασκίδιο μου. Μόνο που δεν περπάτησα πια από πάνω τους, αλλά τώρα περπάτησα μαζί τους μέχρι που έπεσαν από τα πόδια μου.
Την άλλη μέρα ήρθε πάλι η ώρα και αντάλλαξα το ζευγάρι μου με ένα καινούργιο. Αυτό που με έκανε ιδιαίτερα χαρούμενο ήταν ότι μπόρεσα να τα αποκτήσω εδώ σε πολύ λογική τιμή. Και τώρα είμαι περίεργος να δω πόσο καιρό θα χρειαστώ αυτή τη φορά μέχρι να πρέπει να αλλάξουν ξανά;
Έχουν περάσει 10 χρόνια από τότε που έκανα πραγματικά καμία απόσταση και ακόμα μου λείπει πολύ το τρέξιμο! Και μέχρι σήμερα δεν έχω βρει έναν πραγματικό αντικαταστάτη για το τρέξιμο, παρόλο που μου άρεσε πολύ το κολύμπι για μερικά χρόνια - δυστυχώς το Heilbronn δεν είναι μια πόλη όπου το κολύμπι είναι ιδιαίτερα καλό.
Είχα ήδη εγκαταλείψει το ποδήλατο όταν ήμουν στο σχολείο και αν διαβάσω σχετικά ιστολόγια του Heilbronn ή ακούσω αυτούς που τουλάχιστον περιστασιακά ποδηλατούν στο Heilbronn, δεν θα δοκιμάσω πλέον την αθλητική ποδηλασία.
Και έτσι σύντομα θα ακολουθήσω μια άλλη συμβουλή από Ντέτλεφ Στερν και δοκιμάστε κάτι νέο για μένα.
«Αυτό που σκέφτεται ένας άνθρωπος για τον εαυτό του, ότι είναι αυτό που καθορίζει, ή μάλλον δείχνει τη μοίρα του».
Henry David Thoreau, Walden (2020 [1854]: 5)
