Φωτογραφία ανάρτησης: Affenmusik | © Pixabay
Περιεχόμενα
Zabergäubahn
Υπάρχουν πολλά καλά έργα υποδομής που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν με σύνεση. Και πιθανώς και άλλα που θα ήταν ακόμη και όφελος από οικονομική άποψη, όπως οι μοντέρνες κλειδαριές για το Neckar.
Και έτσι, αφενός, είναι ευχάριστο ότι γίνονται υπολογισμοί κερδοφορίας, αν και αυτοί υπόκεινται επίσης στην πρωτοκαθεδρία της πολιτικής και επομένως είναι καλύτερη υποκρισία, για να μπορέσουμε ίσως ακόμη και να επιτύχουμε μια ουσιαστική ιεράρχηση προτεραιοτήτων. Από την άλλη, όμως, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ακόμη και έργα με νόημα και οικονομικά ωφέλιμα δύσκολα μπορούν πλέον να χρηματοδοτηθούν.
Γίνεται όλο και πιο εμφανές ότι η υπερεκμετάλλευση, που έγινε υπέρ των υποτιθέμενων κοινωνικών δαπανών - αν και δεν είναι ακόμη σαφές ποιος ωφελήθηκε περισσότερο από αυτήν - κατέστρεψε, μεταξύ άλλων, ολόκληρο το εκπαιδευτικό μας σύστημα και όλες τις υποδομές, αλλά έτσι σιγά σιγά δείχνει σίγουρα τις καταστροφικές του συνέπειες.
Οι κλειδαριές Neckar δεν μπορούν πλέον να βελτιστοποιηθούν, τουλάχιστον αυτόν τον αιώνα, και θα γίνει προφανές ότι δεν θα υπάρχουν άλλα χρήματα για τις σύγχρονες τοπικές δημόσιες συγκοινωνίες.
Έτσι, όλα τα σχέδια και οι έρευνες πιθανότατα χρησιμεύουν μόνο για να κοροϊδέψουν τους πολίτες να κάνουν κάποιες αλλαγές και ταυτόχρονα να εξυπηρετήσουν τη μία ή την άλλη πολιτική πελατεία, όπως σχεδιαστές και συμβούλους.
Όσο συνεχίζουμε να χρησιμοποιούμε σχεδόν τα μισά νοικοκυριά μας -ίσως και πολύ περισσότερα- μόνο για «κοινωνικές δαπάνες», δεν θα πρέπει να εκπλαγούμε αν σύντομα δεν θα υπάρξουν ούτε βελτιώσεις υποδομής ούτε καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας.
Γι' αυτό δεν θα μετράμε πλέον νέα έργα υποδομής σε δεκαετίες, αλλά σε αιώνες, αν και καθόλου. Και έτσι θα περάσουμε την υπόλοιπη ζωή μας απασχολημένοι με ωραία σχέδια και ακόμη πιο ωραίες συμμετοχές στα κοινά, με την ελπίδα ότι τα εγγόνια μας θα επωφεληθούν μια μέρα από αυτό - πιθανώς μια εντελώς διαφορετική μορφή βιωσιμότητας από την αρχική.
αποκέντρωση
Ως υποστηρικτής αυτής της άποψης, έχω πάντα τα δικά μου μέσα κοινωνικής δικτύωσης και επίσης γράφω το δικό μου ιστολόγιο. Πρόσφατα κυκλοφόρησα αυτό για τους συμπολίτες που δεν θέλουν να ασχολούνται με τη διαχείριση ιστοσελίδων.
Και όσοι συμπολίτες διατηρούν και δικές τους ιστοσελίδες, π.χ. ΣΙ. Ντέτλεφ Στερν ή Θωμάς Michl, δύσκολα μπορεί κανείς -και αυτό μόνο λογικά- να πείσει να γράψω στο blog μου. Για να ξεπεραστεί αυτό το «πρόβλημα», έχουν γίνει προσπάθειες εδώ και πολύ καιρό να συνδεθούν τα πιο διαφορετικά ιστολόγια και ιστοσελίδες μεταξύ τους. Και εγώ προσπάθησα ξανά και ξανά να συμμετάσχω. Δυστυχώς, οι διαθέσιμες τεχνικές προσφορές για αυτό δεν φαίνεται να λειτουργούν πραγματικά, τουλάχιστον δεν μπόρεσα να συνδεθώ επαρκώς μαζί τους, αν και η προσπάθεια που απαιτείται για αυτό είναι απλώς πολύ μεγάλη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πρόσφατα διαγράφηκα από ένα τέτοιο έργο.
Matthew Pfefferle, ένας άλλος blogger από το blogroll μου, έχει μια ανάρτηση ιστολογίου που αξίζει να διαβαστεί από αυτή την άποψη και πιθανώς «πυροδοτήθηκε» από την τρέχουσα συζήτηση για το Twitter «Το (Twitter) pose», φυσικά στο δικό του blog.
Elon Musk προκάλεσε ξανά σάλο με το να θέλει τώρα να αγοράσει το Twitter. Και τώρα συνενώνονται όλα τα είδη, π.χ. Β. οι μισητές των ΗΠΑ, οι πλούσιοι φθονούν και και και ... σχηματίζονται σε μια νέα ομάδα που μπορεί ακόμη και να θέλει να στραφεί σε διαφορετικό προϊόν. Είχα κοιτάξει αυτό το άλλο προϊόν πριν από χρόνια και δεν βρήκα καμία προστιθέμενη αξία σε σύγκριση με το Twitter. Υποψιάζομαι ότι αυτοί οι άνθρωποι θα παραμείνουν στο Twitter όσο μπορούν να συνεχίσουν να ενθουσιάζονται και να θυμώνουν εκεί — αν χρειαστεί, μεταφέρουν τον ενθουσιασμό τους και στο Mastodon.
Fefe (Φέλιξ Φον Λάιτνερ), ένας blogger από το blogroll μου, σχολίασε εύστοχα σήμερα:
«Σας το λέω γιατί το ίδιο ακριβώς συμβαίνει στο Twitter αυτή τη στιγμή. Οι πουριτανοί και οι υποστηρικτές της λογοκρισίας μετακινούνται από το Twitter στο Mastodon, το οποίο είναι αποκεντρωμένο και άρα υποτίθεται καλύτερο. Αλλά αν κοιτάξετε το Mastodon, θα διαπιστώσετε ότι δεν υπάρχει σε καμία περίπτωση ελεύθερη επικοινωνία μεταξύ αποκεντρωμένων οντοτήτων, αλλά μάλλον οι οντότητες φιλτράρουν η μία την άλλη. Το Mastodon είναι σαν το Twitter όπου φιλτράρεις ολόκληρες χώρες και διακομιστές «επειδή υπάρχουν οι Ναζί».
Το Mastodon μοιάζει με αποτυχημένο πείραμα από τη δική μου οπτική γωνία. Όλοι θα τσακωθούν μεταξύ τους τώρα, ακόμη πιο κατάφωρα από πριν. Και όπως οι Πουριτανοί στην Αμερική, θα φυτέψουν τον μύθο ότι διέφυγαν από την καταπίεση. Αυτοί ήταν οι καταπιεστές.
Ίσως καταφέρουμε να το γράψουμε σωστά στα βιβλία της ιστορίας αυτή τη φορά. Ίσως αυτό να αποφύγει την επόμενη επανάληψη της ιστορίας».
Το blog του Fefe, Τρίτη 26 Απριλίου 2022
Προσωπικά, δύο πράγματα με ενοχλούν στη δράση του Μασκ. Πρώτον, όταν προσπαθεί να κάνει το Twitter το μέσο της δικής του προεδρικής εκστρατείας. Και δεύτερον, αν αυτός Ντόναλντ Τραμπ επανήλθε στο Twitter, αλλά όχι επειδή τότε θα υπήρχε ένας ακόμη ηλίθιος στο Twitter, αλλά απλώς επειδή οι προαναφερθέντες και αυτοαποκαλούμενοι αντίπαλοι του Τραμπ θα γέμιζε ξανά το χρονοδιάγραμμά μου στο Twitter με tweets του Τραμπ, και εγώ με αποκλεισμό και σίγαση δεν μπορώ διατηρώ.
Γι' αυτό θα ήθελα να καταγράψω ξανά την πολύ αντιδημοφιλή άποψή μου: Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης λειτουργούν μόνο εάν είστε διατεθειμένοι να αγνοήσετε τις μάζες των ανθρώπων εκεί, να τους επιλέξετε και, φυσικά, να καθοδηγηθείτε από τις δικές σας προκαταλήψεις.
Οι προκαταλήψεις είναι εκεί για να σας επιτρέψουν να επιβιώσετε σε προκλήσεις όπως τα social media!
Το tweet της ημέρας
γενέθλια της ημέρας
Μάρκους Αυρήλιος
