Προτεινόμενη εικόνα: Πιόνια Σκακιού | © Pixabay
Περιεχόμενα
ελεγκτής
Από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου ασχολούμαι με συλλόγους. Αυτό είναι μόνο μέρος του, τουλάχιστον στη δική μου γενιά. Και ακόμα κι αν αναθεωρήσετε τη μία ή την άλλη ιδιότητα μέλους προς το τέλος της ζωής σας, πιθανότατα δεν θα παραμείνετε χωρίς συμμετοχή σε κάποιο κλαμπ.
Και αν είστε ήδη μέλος μιας λέσχης, τότε συμβαίνει πάντα να εμπλέκεστε λίγο περισσότερο από ό,τι θα μπορούσατε αρχικά. Για μένα, ωστόσο, δύο πράγματα ήταν πάντα σημαντικά: παρακαλώ όχι ταμίας και σίγουρα όχι οι ελεγκτές μετρητών. Μάλλον λόγω ηλικίας δεν γλίτωσα τελικά και έτσι πριν από λίγα χρόνια έγινα ταμειακός ελεγκτής σε κλαμπ τελικά.
Το αποτέλεσμα σήμερα ήταν ότι μου επέτρεψαν να ψαχουλέψω σε αποδείξεις και λογαριασμούς. Και σιγά-σιγά γίνεται όλο και πιο εύκολο για μένα — η εξάσκηση είναι μέρος των πάντων.
Και όταν τότε -μόνο στις σκέψεις μου- μαλώνω γιατί έμπλεξα σε αυτό, η άλλη πλευρά του εγκεφάλου μου απαντά ότι τελικά με γλίτωσαν ένα ταμείο. Τώρα λοιπόν που σκαλίζω τα διαθέσιμα έγγραφα, πρέπει να σκεφτώ πόση προσπάθεια και προσπάθεια κατέβαλαν οι επίτιμοι ταμίαι γενικά και αυτός που μόλις «τσέκαρα» ειδικότερα.
Δεν μπορούμε να τους ευχαριστήσουμε αρκετά για αυτό! Ακόμη και για έναν μικρό σύλλογο, είναι αρκετά χρονοβόρο έργο που πρέπει να γίνεται με συνέπεια. Και μετά έρχονται οι ελεγκτές μετρητών και ρίχνουν μια ματιά στο όλο θέμα για να δουν αν έχει ξεχαστεί μια κράτηση ή αν λείπει μια απόδειξη.
Νομίζω ότι πρέπει να γεννηθείς για μια τέτοια τιμητική θέση και δεν με εκπλήσσει το γεγονός ότι όλο και περισσότεροι σύλλογοι λείπουν πιθανοί ταμίας και ορισμένοι δεν μπορούν πλέον να προσλαμβάνουν άλλα μέλη τους - σε αντίθεση με τις προεδρικές θέσεις και τις θέσεις προέδρου.
Έτσι, η εθελοντική μου εργασία ως ταμειακός ελεγκτής γίνεται για φέτος. Όπως ήταν αναμενόμενο, δεν είχα παράπονο. Η ταμίας μας έκανε για άλλη μια φορά μια πρώτης τάξεως δουλειά — όπως έκανε τα προηγούμενα χρόνια.
κηπουρός της πόλης
Ως γνωστόν, δεν είναι τα έξοδα απόκτησης που κάνουν τη διαφορά, αλλά μάλλον η συντήρηση. Αυτό συμβαίνει και με το πράσινο της πόλης μας. Σε αντίθεση με το δάσος της πόλης μας, το οποίο θα προτιμούσα να διαχειρίζεται πιο βιώσιμα αντί να χρησιμοποιεί κάθε ευκαιρία για να κερδίσει χρήματα με δέντρα, τα πάρκα, τα λιβάδια και άλλο πράσινο μέσα στην πόλη είναι το επίκεντρο της προσοχής - ειδικά επειδή εμείς οι Heilbronner λατρεύουμε να φύγουμε τα σκουπίδια μας παντού, εκτός από το σπίτι στους κάδους σκουπιδιών μας.
Έτσι, θα συνεχίσουμε να αναμένουμε συνεχώς αυξανόμενο κόστος για το αστικό πράσινο, ειδικά επειδή η κλιματική αλλαγή θα έχει δραστικό αντίκτυπο στην πόλη μας τα επόμενα χρόνια.
Γι' αυτό πρέπει να δεις πού μπορείς να κάνεις οικονομία. Διαβάζοντας τις αντίστοιχες εκδόσεις του Heilbronner Voice, παρατήρησα αμέσως 50 ευρώ σε φορολογικά χρήματα για τις δημόσιες σχέσεις, τα οποία μπορούν εύκολα να εξοικονομηθούν. Οι κηπουροί της πόλης μας κάνουν καλή δουλειά και αρκεί η δημοσιότητα. Εδώ η διοίκηση της πόλης θα πρέπει επιτέλους να αρχίσει να μην καταχράται συνεχώς χρήματα από τους φόρους. Τα λιβάδια μας δεν γίνονται πιο πράσινα αν το φροντίσει μια διαφημιστική εταιρεία.
Πρέπει επιτέλους να λογοδοτήσουμε αυτούς που προκαλούν ζημιές και μόλυνση. Πρέπει επίσης να αυξήσουμε δραστικά το κόστος για τους ρυπαίνοντες! Και πάνω απ' όλα, πρέπει να τους ζητήσουμε να πληρώσουν και να μην αγνοούν πάντα πώς αυτά τα καθάρματα χαλάνε την πόλη μας.
Υποσημείωση:
Πρόσφατα διάβασα ότι έχουμε πάνω από 40 δέντρα της πόλης (χωρίς το αστικό δάσος). Τώρα διαβάζω περίπου 000. Θα με ενδιέφερε να μάθω ποιος φύτεψε 50 δέντρα εδώ στο μυστικό και εντελώς δωρεάν; Τέτοιοι πολίτες πρέπει να τιμούνται!
ιδιωτικά σχολεία
Και εδώ στο Χάιλμπρον, τα ιδιωτικά σχολεία ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια. Αυτό δείχνει δύο πράγματα, δηλαδή, πρώτον, ότι είναι υπέροχο, εύκολο και μακροπρόθεσμο να κερδίζει κανείς καλά χρήματα και δεύτερον, ότι όλοι -επειδή πάντα επιλέγαμε τους υπεύθυνους με μεγάλο ενθουσιασμό- οδηγήσαμε το αρχικά πολύ καλό σχολικό μας σύστημα στο ο τοίχος να έχει.
Και μπορούμε να παρατηρήσουμε σε άλλες χώρες σε τι οδηγεί όλο αυτό.
Όσοι έχουν χρήματα, έχουν χρέη για την εκπαίδευση ή στη συνέχεια υποστηρίζονται για οποιονδήποτε λόγο, μπορούν να επιστρέψουν στα ιδιωτικά σχολεία και να λάβουν το αντίστοιχο απολυτήριο — ανάλογα με την πληρωμή, λιγότερο με την ευφυΐα ή τις επιδόσεις.
Όσοι αδιαφορούν ή δεν ανήκουν σε μια πολύ συγκεκριμένη «τάξη» που θα αναπτυχθεί στην κοινωνία μας στο μέλλον, πρέπει να πέφτουν πίσω στα κρατικά σχολεία, που μετά -επειδή είναι για το ράσο- καταρρέουν περισσότερο. και σχεδόν δεν έχουν επαρκείς και καταρτισμένους δασκάλους.
Στο τέλος, εμείς οι φορολογούμενοι πρέπει να χρηματοδοτήσουμε περισσότερα σχολεία από όσα είναι απολύτως απαραίτητα ή απολύτως απαραίτητα, και επίσης να δούμε πώς η ανοιχτή και πρώην ίσων ευκαιριών κοινωνία μας θάβεται με τους φόρους μας.
Δυστυχώς, αυτό είναι μόνο ένα μέρος του προβλήματος. Τώρα ιδρύονται μη κερδοσκοπικοί σύλλογοι με σκοπό τη δημιουργία εισοδήματος για τα μέλη τους και η λεγόμενη εθελοντική εργασία γίνεται όλο και περισσότερο ένα προσοδοφόρο πρόσθετο εισόδημα, αν όχι το κύριο μέσο επιβίωσης - ας ρίξουμε μια ματιά σε οργανώσεις βοήθειας, εκκλησίες και πολιτικών κομμάτων.
Τουλάχιστον θα ήταν τόσο εύκολο στα σχολεία μας. Θα μπορούσαμε δημόσια σχολεία μετατρέψτε τα για άλλη μια φορά σε πραγματικά εκπαιδευτικά ανάκτορα, τα οποία μπορείτε ήδη να δείτε από το κτίριο, και το διδακτικό μας προσωπικό —που εξακολουθεί να είναι πρόθυμο να υπηρετήσει στο δημόσιο σχολικό σύστημα— τους δίνει επίσης την απαραίτητη φήμη.
Για αυτό, όμως, όλα τα χρήματα από τους φόρους πρέπει να εισρεύσουν στο δημόσιο σχολικό σύστημα και οι πόλεις και οι δήμοι πρέπει επίσης να υποχρεωθούν να παράσχουν σύγχρονα και αντιπροσωπευτικά σχολικά κτίρια που ευαισθητοποιούν όλους τους συμπολίτες στη σημασία της κατάρτισης και της εκπαίδευσης.
Η εκπαίδευση δεν είναι ιδιωτική υπόθεση - η εκπαίδευση είναι αστικό καθήκον! Και έτσι η εκπαίδευση είναι το πιο επείγον καθήκον των κοινοτήτων μας μέχρι το επίπεδο της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας.
Η περισσότερη εκπαίδευση οδηγεί σε λιγότερες κοινωνικές δαπάνες αφενός και υψηλότερα φορολογικά έσοδα αφετέρου. Αυτό κάνει την εκπαίδευση μια υπόθεση win-win!
Εκτός από αυτούς που «ζουν βοηθώντας».
γενέθλια της ημέρας
Felix Bloch
