20.4.02022

Οι πίθηκοι ως μουσικοί | © Pixabay

dpd

Ακόμα αναρωτιέμαι ποιος σέρνεται μπροστά από την εξώπορτα, που μπορείς να δεις καθαρά σε μια γυάλινη πόρτα, και σκέφτομαι από μέσα μου ότι αν θέλει κάτι από εμάς, τότε θα χτυπήσει το κουδούνι.

Λίγο μετά, πηγαίνω στο γραμματοκιβώτιο και βρίσκω μια κάρτα dpd "Το πακέτο σας έφτασε!" και το επιπλέον φιλικό σημείωμα ότι μπορώ να δώσω και την κατάθεσή μου εντάξει. Το έκανα αυτό εδώ και πολύ καιρό, και μερικοί αγγελιοφόροι dpd μπορούν επίσης να το κάνουν αυτό. Καθώς γράφω αυτές τις γραμμές, ο αγγελιοφόρος ενός ανταγωνιστή μπόρεσε να το κάνει αυτό χωρίς κανένα πρόβλημα. Χτύπησε και το κουδούνι, οπότε μπόρεσα να τον ευχαριστήσω.

Οπότε το μόνο που μπορώ να κάνω τώρα είναι να ψάξω στο διαδίκτυο για το "Pickup Paketshop" του dpd, το οποίο μάλλον βρίσκεται στην άλλη άκρη της πόλης.

Αυτό το dpd είναι πραγματικά το τελευταίο, είχα γράψει παλιότερα. Και δεν έχουν αλλάξει πολλά από τότε.

Τώρα ερεύνησα το "Κατάστημα παραλαβής δεμάτων" και πήρα τις πληροφορίες ότι το δέμα μου θα πρέπει να παραδοθεί σε περίπου μία ώρα. Έχω επίσης τέσσερις επιλογές αλλαγής εκεί, μεταξύ άλλων, μπορώ να δώσω καλή στάθμευση — δυστυχώς οι "επιλογές αλλαγής που επισημαίνονται με γκρι ... δεν είναι διαθέσιμες."

Τουλάχιστον τώρα ξέρω ποιο πακέτο είναι και μπορώ να ρωτήσω την εταιρεία πόσες φορές έχω αρνηθεί να το δεχτώ. Αλλά ας περιμένουμε άλλη μια ώρα, θα πρέπει να υπάρχουν ακόμα θαύματα.

Nachtrag:

Δεν είχαν περάσει σχεδόν δύο ώρες όταν διάβασα ότι μπορούσα να παραλάβω το δέμα από ένα «πακέτο παραλαβής» κατά τις ώρες υπηρεσίας παράδοσης πίτσας για 10 ολόκληρες μέρες. Μόνο όμως αν έχω και πληρεξούσιο από τον παραλήπτη. Πρέπει να τα πάρω τώρα και μετά να πάω μια βόλτα.

συντάξεις

Το περιβάλλον μας αποχαιρετά αργά αλλά σταθερά, και επειδή έχουμε πολύ πιο δημοφιλή θέματα, επίσης πολύ ήσυχα και κρυφά. Οι πόροι μας εξαντλούνται σιγά σιγά και — το έχω συζητήσει αρκετά συχνά — κανείς δεν νοιάζεται όσο εξακολουθείτε να πιστεύετε ότι θα παραλάβετε τα πάντα πριν πεθάνετε.

Και έτσι δεν είναι πλέον περίεργο που οι άνθρωποι αποδέχονται χωρίς πολύ γκρίνια ότι τα 2,3 τρισεκατομμύρια ευρώ στο δημόσιο χρέος θα γίνουν σύντομα ένα καλό 4 και ακόμη περισσότερα - επειδή οι πολιτικοί μας έχουν δώσει αξιόπιστες διαβεβαιώσεις ότι η αποπληρωμή αυτού του χρέους θα πάρει τουλάχιστον τη γενιά εγγόνια συναντά.

Και μπορούμε εύκολα να αποφύγουμε ακόμη και ηθικά ερωτήματα όπως η ενοχή πολέμου ξοδεύοντας περισσότερα χρήματα και ταυτόχρονα καταστρέφοντας περαιτέρω την Bundeswehr μας. Τώρα μπορούν επίσης να διαθέσουν στη βιομηχανία τα τελευταία όπλα εργασίας τους, ώστε να μπορούν να πουληθούν με κέρδος — φυσικά με έξοδα του φορολογούμενου.

Οι τελευταίες μας ανησυχίες ότι μια τέτοια πολιτική μπορεί να μην είναι βιώσιμη έχουν πλέον εξαλειφθεί Hubertus Heil χαράζει μια μακροπρόθεσμη πορεία για το μέλλον των συντάξεων στη Γερμανία με νέο συνταξιοδοτικό πακέτο. "Πρώτον, διασφαλίζουμε ότι το επίπεδο της σύνταξης παραμένει σταθερό στο 48 τοις εκατό, μακροπρόθεσμα. Δεύτερον, θέτουμε τη χρηματοδότηση των συντάξεων σε ευρεία βάση, δημιουργώντας ένα απόθεμα κεφαλαίου.(Φωνή Heilbronner, 20.4.2022 Απριλίου 1: XNUMX).

Το γεγονός ότι αυτή η σύνταξη κοστίζει καλά 400 δισεκατομμύρια ετησίως, συμπεριλαμβανομένων 100 δισεκατομμυρίων σε χρήματα από φόρους, είναι απολύτως φυσιολογικό για εμάς - όλοι έχουμε περισσότερα από αυτά που έχουμε κερδίσει ως οι τελευταίοι πραγματικοί κορυφαίοι επιδόσεις και ανθρώπινη ελίτ. Το νέο πακέτο συντάξεων σίγουρα θα διασφαλίσει ότι το μεγαλύτερο μέρος των κρατικών μας δαπανών θα δαπανηθεί για την κατανάλωση: δεν απομένουν άλλα χρήματα για το περιβάλλον, την έρευνα, την εκπαίδευση ή ακόμη και τις γερμανικές ένοπλες δυνάμεις, στις οποίες δεν επιτρέπεται να διαθέσει ούτε 50 δισεκατομμύρια ευρώ. έτος, ούτε τα μισά από τα χρήματα που επενδύουμε εντελώς παράνομα σε πληρωμές συντάξεων κάθε χρόνο.

Και όπως είπα και πριν, δεν μας νοιάζει το τέλος του κόσμου, το κυριότερο είναι να είναι ασφαλείς οι συντάξεις μας!

λαϊκή οργή

Η οργή του κόσμου ψηφιοποιείται σήμερα και γιορτάζεται στα social media. Ο κίνδυνος εδώ είναι ότι ακριβώς εκείνα τα κόμματα των οποίων το πρόγραμμα χαρακτηρίζεται από οπορτουνισμό θα αλλάζουν ολοένα και πιο γρήγορα τη δική τους κατεύθυνση και τελικά δεν θα είναι πλέον δυνατή η επίτευξη συναίνεσης ακόμη και μέσα στο ίδιο κόμμα.

Το «πρόβλημα» με την οργή του κόσμου ήταν πάντα εκεί και, χάρη στα μέσα ενημέρωσης, σήμερα αξιοποιείται πολύ καλύτερα. Και από ενεργές μειονότητες, όπως π.χ Β. οι διαδηλωτές του Πάσχα ή οι πλευρικοί στοχαστές-περιπατητές, τόσο πολύ γρήγορα υποτιθέμενες πλειοψηφίες, τις οποίες πρέπει οπωσδήποτε να ακολουθήσετε, μόνο και μόνο για να παραμείνετε αποδεκτοί.

Και όταν μια γνώμη της μειοψηφίας μετατρέπεται ξαφνικά σε ψήφο πλειοψηφίας, εξαρτάται όλο και περισσότερο από bots και αλγόριθμους, και ακόμη λιγότερο από πολύ επαγγελματίες και ισχυρούς ταραχοποιούς. Η τελευταία μας ελπίδα λοιπόν έγκειται στο γεγονός ότι οι ανταγωνιστικές «απόψεις της πλειοψηφίας» αλληλοακυρώνονται ή τουλάχιστον εξισώνουν κάτι. Και ήδη ο γέρος Γκαίτε είπε:

«Τίποτα δεν είναι πιο απεχθές από την πλειοψηφία. γιατί αποτελείται από λίγους ισχυρούς προκατόχους, από απατεώνες που προσαρμόζονται στους εαυτούς τους, από τους αδύναμους που αφομοιώνονται και τις μάζες που ακολουθούν χωρίς να ξέρουν στο ελάχιστο τι θέλουν».

Johann Wolfgang von Goethe, Maxims and Reflections (2013: 72)

Και έτσι θα πρέπει να το σκεφτείτε το αργότερο όταν ξαφνικά συνειδητοποιήσετε ότι εκπροσωπείτε μια άποψη της πλειοψηφίας.

γενέθλια της ημέρας

Joan Miró

---